Μετά την ενοχή που εκπορεύεται από το δημοσιονομικό χρέος,
O Felix Salmon διερευνά την ιδέα ότι οι τραπεζίτες είναι οι νέοι ροκσταρς. Το
economist τους δίνει θρησκευτική διάσταση οσιομαρτύρων που ζητούν την ανεξαρτησία από τους εξουσιοδοτημένους ήδη για αυτό πολιτικούς, για να σώσουν τον κόσμο. Και το
Atlantic
τους φετιχοποιεί εντελώς αποτιμώντας την αξία τους.
"You've heard of an international market for superstar soccer players.
We need an international market for superstar central bankers".
Εμπορεύματα ή μεσσίες
ή και τα δυο, το ίδιο είναι. Ποιος είπε ότι η θρησκευτική προσέγγιση
είναι παλιά τακτική;
*Τι θυμάμαι για το ροκ: Ότι σίγουρα δεν ταυτίζεται με το αντεργκράουντ αφού δεν ευαγγελίζεται καμιά Νέα Ηθική. Όλα τα ίδια μένουν.
εικόνα memento mori -For the Love of God, Damien Hirst
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου